Το φεγγάρι βουτάει σ΄ασημένια νερά μεσ΄το φως με ξυπνάει η ζωή ξεκινά δε με νοιάζει το χτες απ΄το πριν στο μετά με μια σου αναπνοή στο πρώτο σου φιλί σε παλάτια ψηλά σ΄έχω εγώ βασιλιά στα όνειρά μου.
Νιώθω πια δυνατή στης ζωής τη πηγή την ουσία να βρω φτάνει να σ΄έχω εδώ αγιασμός η βροχή διψασμένη μου γη θα παλεύω για μας αν εσύ μ΄αγαπάς αν εσύ μ΄αγαπάς...
Στους εφτά ουρανούς τα σκαλιά θ΄ανεβώ με στρατιώτες χρυσούς θησαυρούς να σου βρω στη μικρή μου καρδιά καλοκαίρι ξανά εσύ αν μ΄αγαπάς εσύ αν μ΄αγαπάς κάνω εγώ προσευχές ό΄τι θέλω να θες στα όνειρά μου.
Νιώθω πια δυνατή στης ζωής τη πηγή την ουσία να βρω φτάνει να σ΄έχω εδώ αγιασμός η βροχή διψασμένη μου γη θα΄ναι η τυχη με μας αν εσύ μ΄αγαπάς παρελθόν συννεφιά και φιλιά αδιάφορα ήρθες κι έφερες φως ο δικός μου Θεός αγκαλιά μου εσύ ξεκινάει η γιορτή θα΄ναι η τύχη με μας αν εσύ μ΄αγαπάς αν εσύ μ΄αγαπάς αν εσύ μ΄αγαπάς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου